Yazarlar (1) |
![]() Türkiye |
Özet |
Ahilik, 13. Yüzyılda Anadolu’da ortaya çıkan, ekonomik ve sosyal hayatı düzenleyen bir yapıyı temsil eden bir meslek teşkilatı olarak karşımıza çıkmaktadır. Ahilik, özgün bir meslek ahlakı olmasının yanı sıra adalet, dayanışma, işbirliği ve meslek etiğini içerisinde barındıran, bireylerin sosyal ve ahlaki sorumluluklarını ön planda tutan bir örgüt yapısına sahiptir.Ahi teşkilatı, Ahi Evran-ı Veli tarafından, üyelerinin mesleki gelişimini sağlamak için kurallar ve etik ilkeler çerçevesindeki bir yapıyı ifade etmektedir. Bu teşkilattaki bireyler belirli bir disiplin altında eğitilmiş ve ahlaki değerlere dayalı bir yaşam tarzını benimsemişlerdir (Ergenç, 1980). Ahi teşkilatı “usta”,“kalfa” ve “çırak” gibi hiyerarşik unvanlarla yapılandırılmıştır. Bu yapı, mesleki bilgi ve zanaatın nesilden nesile aktarılmasını sağlamıştır (Ülken, 1948). Günümüz işletmelerinin ve esnaf teşkilatlarının temelini oluşturan Ahilik teşkilatı, kurulduğu günden bu yana bazı temel standartlar çerçevesinde sürdürülmektedir. |
Anahtar Kelimeler |
Kitap Adı | SOSYAL, BEŞERİ VE İDARİ BİLİMLER ALANINDA GELİŞMELER |
Bölüm(ler) | Ahilik Yönetim Kültürünün İnsan Kaynakları Yönetimi Perspektifinden Değerlendirilmesi |
Kitap Türü | Kitap Bölümü |
Kitap Alt Türü | Alanında ulusal yayınlanan kitap bölümü |
Kitap Niteliği | Alanında tanınmış ulusal bir yayınevince basılan bilimsel kitap |
Kitap Dili | Türkçe |
Basım Tarihi | 01-2024 |
ISBN | 978-625-6634-54-1 |
Basıldığı Ülke | Türkiye |
Basıldığı Şehir | Ankara |