| AMAÇ Yanık yaralanmaları çocuklar için büyük bir halk sağlığısorunudur. Bu çalışmada Güneydoğu Anadolu bölgesinde15 yıl boyunca takip edilen 2346 çocuk yanık hastasıın demografik, etyolojik, yanık yara enfeksiyonu ve klinik gidişleri değerlendirildi ve çocuk hastalar için bir yanık önleme programı geliştirildi. GEREÇ VE YÖNTEM Dicle Üniversitesi yanık ünitesinde Ocak 1994 ile Aralık 2008 tarihleri arasında yatırılarak takip edilen 2346 çocuk hastanın (1064 erkek, 1282 kız; ort. yaş 4,42±3,56; dağılım 2 ay - 15 yıl) yaş, cinsiyet, yanık derecesi, dermografik özellikleri, yanık etyolojisi, yanık yara enfeksiyonu, hastanede kalma süresi, yanık yüzeyi yüzdesi ve hasta sonlanımı verileri geriye dönük olarak değerlendirildi. BULGULAR Erkek kız oranı 0,8:1 idi. En yüksek insidans %68,5 ile 0-4 yaş aralığında görüldü. Yanık tipleri 1828 (%77,9) haşlama yanığı, 332 (%14,2) alev yanığı ve 186 (%7,9) elektrik yanıklarından oluşuyordu. Yanık dereceleri açısından 19 (%0,8) birinci derece, 2172 (%92,6) ikinci derece ve 155 (%6,6) üçüncü derece yanıklardan oluşuyordu. Ortama toplam vücut yanık yüzdesi ortalaması 21,5±12,6 idi. Ortalama hastanede kalış süresi 12,87±10,02 gün idi. En sık izole edilen yanık yara enfeksiyonları (%52, 368) Pseudomonas aeruginosa, (%12, 83) Acinetobacter spp. ve (%9, 66) Escherichia coli idi. Olguların 2241’i (%95,5) hayatta kalırken, 105’i (%4,5) yaşamını yitirdi. SONUÇ Çalışmamızda yanık hastalarının özellikleri diğer bölgelerden farklı idi. Çocuk yanık önleme programı için bölge halkı eğiltilmelidir. |
Recep Tekin
Prof. Dr. Ali GÜNEŞ
